Od chaosu do strategii: Moja lekcja z historii Eli Kot-Singh.

Od inspiracji do refleksji

Wywiad z Elą Kot-Singh to nie tylko opowieść o drodze zawodowej po długim urlopie wychowawczym, ale przede wszystkim historia budowania świadomego, zgodnego z własnymi wartościami modelu pracy. Słuchając jej, zauważyłam, że wiele z poruszanych przez nią tematów rezonuje i ze mną. To nie jest tylko "case study" – to mapa drogowa dla każdej osoby, która chce zacząć od nowa.

Ograniczenie nie ogranicza, a uwalnia

Jednym z głównych wniosków, który wyniosłam z tej rozmowy, jest potwierdzenie, że działanie w niszy nie ogranicza, ale porządkuje i daje wolność. Ela zaczynała jako Wirtualna Asystentka (WA), która chciała robić wszystko dla każdego. Efekt? Praca bez strategii, współprace, które wyczerpywały ją psychicznie i nieprzemyślane decyzje.

Dziś działa tylko z kobietami, odmawia zadań administracyjnych i skupia się na rzeczach, które są dla niej naturalne i rozwijające. To mnie bardzo poruszyło: nie muszę robić wszystkiego. Nawet nie powinnam. Lepiej robić mniej, ale dobrze i w zgodzie ze sobą.

Strategia jako punkt zwrotny

Drugim kluczowym momentem dla Eli było dołączenie do Akademii "Slow Business Online". To tam po raz pierwszy usiadła i zaczęła planować, analizować, budować komunikację i ofertę od podstaw. Wcześniej działała "na pałę", jak sama mówiła. Brakowało jej grupy docelowej, wiedzy biznesowej i strategii komunikacji.

To uświadomiło mi, że nie wystarczy mieć motywację, trzeba mieć plan. Strategia nie jest luksusem dla korporacji. To narzędzie przetrwania i rozwoju dla każdego freelancera.

Klient nie jest celem samym w sobie

Ela powiedziała coś, co bardzo zapamiętałam: "Zawsze przychodzą nowi klienci". Miała momenty lęku, że jak odejdzie od toksycznej współpracy, to zostanie z niczym. A potem okazywało się, że w to miejsce wskakiwała nowa osoba. To nauczyło ją (i mnie), że nie wolno bać się tracić klientów, jeśli relacja z nimi szkodzi naszej energii i motywacji.

To nie oznacza, że mamy traktować relacje biznesowe lekko, ale że trzeba umieć powiedzieć "nie" i dać sobie przestrzeń na nowe.

Rzeczy, które zabieram ze sobą

Nie chcę pracować dla wszystkich. Mam prawo wybierać klientów i obszary działania.
Strategia to nie fanaberia. Muszę mieć plan, grupę docelową i jasno określoną ofertę.
Nie muszę robić wszystkiego sama. Księgowa, kursy, mastermind – to inwestycje, nie koszty. Warto inwestować w siebie.
Asertywność to kompetencja biznesowa. Rezygnacja z klienta to czasem najzdrowsza decyzja.
Klienci przychodzą, gdy jesteś gotowa. Nie warto trzymać się na siłę tego, co już nie służy.

Na zakończenie

Wywiad z Elą Kot-Singh zainspirował mnie do tego, żeby na nowo spojrzeć na to, co chcę robić i z kim chcę pracować. Jej historia to dowód, że nie trzeba mieć gotowych odpowiedzi na wszystko, ale trzeba zacząć i uczyć się po drodze. Najważniejsze: nie zagubić siebie.

To moja lekcja. A Twoja?

Artykuł blogowy napisała kursanta Pracowni Wirtualnej Asysty: